trekking, tempels en verjaardag

Mingalaba,
Het is inmiddels 2,5 week geleden sinds het vorige reisverslag en inmiddels zijn we aan het einde van ons rondje Myanmar, we hebben een hoop beleefd en gedaan dus zet je schrap voor een lange blog;)
Vanuit Yangon namen we de nachtbus naar Mandalay, we waren omdat we een taxi met iemand anders deelde te vroeg op het busstation wat zacht uitgedrukt een enorme chaos was. We waren een beetje overrompeld en snapte niet zo veel van waar we nou precies heen moesten. Gelukkig nam een lieve oma ons onder haar hoeden en zorgde dat we in de goede bus belanden. De bus was in vergelijking met het busstation de hemel, chille stoel, eten drinken en zelfs een schermpje waar we Engelse films op konden kijken! En de slaap viel ook niet tegen. Toen we aankwamen was het nog even een dingetje om te achterhalen waar we waren aangezien om een of andere reden niemand ons dat kon vertellen. Maar gelukkig in de goede stad uitgestapt!
Daar waren we dan, in Mandalay, Mandalay is een grote, drukke, stoffige, vieze en stinkende stad. Maar dat alles heeft zo zijn charme en we hebben ons hier prima vermaakt. Aangekomen bij het hotel (6 uur s ochtends) konden we gelukkig gelijk naar onze kamer zodat we nog even konden slapen:) Later die dag zijn we door de stad gewandeld en zijn we naar het paleis geweest, wat ons het meest is bijgebleven is dat er allemaal dorpjes binnen de paleismuren waren wat toch op zijn zachts gezegd een gek gezicht was. De volgende dag hebben we fietsen gehuurd en zijn we op z'n Hollands naar de beroemde U Bein's brigde gefietst net iets buiten Mandalay. Het is een 2 kilometer lange brug over een meer compleet gemaakt van hout. Overigens is dit ook de voorkant van onze lonley planet dus dan kan je het toch echt niet overslaan. Na een tijdje de brug bewonderd te hebben zijn we weer terug gaan fietsen. Op de terug weg voelde we helaas al de verbranding die we die blijkbaar die ochtend hadden opgelopen waardoor de terug weg toch wat uitputtender was dan de heenweg. Na afgekoeld te zijn onder de airco zijn we nog lekker wezen eten en hebben s avonds een biertje gedronken met een jongen die Renske kent van geneeskunde en toevallig ook in Mandalay was. Onze laatste dag in Mandalay hebben we redelijk rustig aangedaan. We zijn s ochtends naar de Mandalay Hill gegaan waar je een mooi uitzicht was. Het hoogtepunt van dit uitstapje was echter de terugreis waarbij we met zn tweeen achter op een scooter zaten bij een meneertje. Ik had hem bevolen om rustig van de berg af te rijden en dat deed hij gelukkig ook, maar al met al was het toch een enerverende rit.
De volgende dag zijn we naar Pyin Oow Lwin gadaan wat zo'n twee uur boven Mandalay ligt. We gingen met een shared taxi, in deze taxi zitten ook nog andere mensen waardoor het goedkoper wordt. We zijn eerst driekwartier door Mandalay gecrost om allemaal spullen en mensen op te halen. Toen er eindelijk echt niets meer bij kon vertrokken we richting Pyin Oow Lwin. Dit is een klein koloniaal stadje waar we na lang alleen in de grote stad te hebben gezeten een verademing was. Ook was het fijn dat het hier rond de 20 graden was ipv de 35 die we gewent waren. Na een fietstocht kwamen we aan bij de botenic Gardens die erg Europees aandeden. Het was erg druk in de tuinen omdat ze hier nog steeds vakantie hebben. Ook hier moesten we weer met gehele families op de foto (wij zijn voor sommige de eerste blanken die ze zien en dat moet toch vastgelegd worden op een foto (of twee of drie)). S avonds zijn we Indisch gaan eten, het was een restaurantje maar eigenlijk was het gewoon een woonkamer waarin de hele familie tv aan het kijken was en de baby borstvoeding werd gegeven. Maar koken konden ze! We hebben heerlijk gegeten, een van de beste maaltijden die we gegeten hebben in Myanmar. De volgende dag was vooral een reisdag aangezien we helemaal naar beneden gingen reizen naar Kalaw. Waar we uiteindelijk om 1 uur s nachts aankwamen. Het was een enerverende trip geweest aangezien we in de local bus waren beland. Ik heb nog nooit zo veel spullen en mensen in 1 bus gezien. Toen ik dacht dat er echt niets meer bij kon werden er nog stoeltjes in het middenpad uitgeklapt waar weer een hoop mensen gingen zitten. Het was een onverwachte ervaring maar uiteindelijk leuk om mee gemaakt te hebben.
Kalaw is een heel klein dorpje in de bergen van Myanmar vanaf daar kan je trekkings doen naar Inle lake (enorm en beroemd meer van Myanmar). Wij hebben hier twee jongens ontmoet, een Engelse en een Australiër met wie we een twee daagse trekking zij gaan doen. De volgende ochtend vertrokken we met onze gids Goozo afkomstig uit een nabijgelegen dorpje richting inle lake. De wandeling begon met 3 uur wandelen. Het verbaasde ons hoe mooi dit land is, mooie heuvels, het afwisselende landschap en de verschillende kleuren. Na 3 uur stijgen en dalen kwamen we aan bij de lunchstop, deze was bij een familie thuis en er is heerlijk voor ons gekookt door onze gids en familie. Na deze uitgebreide stop vervolgde we onze tocht naar de de plek waar we de nacht zouden doorbrengen. Het was af en toe flink stijgen, wat niet echt mijn hobby is maar was toch goed te doen. Aangekomen bij onze slaapplek hebben we weer heerlijk gegeten en zijn we alle vier rond 8 uur al in slaap gevallen. De volgende ochtend was het weer vroeg dag waarna we rond 7.30 vertrokken voor het laatste deel van de tocht. Dit was vooral veel dalen wat ook niet al te makkelijk was door alle rotsen. Na zo'n 5 uur gewandeld te hebben bereikte we het meer! We hebben nog 1,5 in de boot naar het dorpje waar we verbleven. Aangekomen bij ons hotel namen we afscheid van Goozo.
De volgende dag zijn we met zn vieren een boottocht gaan maken over het meer. Het is echt enorm groot het duurt 2 uur voordat je aan de overkant bent. We hebben verschillende dingen aan het meer bezocht wat allemaal niet heel spectaculair was maar wel leuk. Het hoogte punt was wel dat Australiër de hele dag uit keek naar the jumping cat monestry waar katten door hoepels zouden springen, bij aankomst bleken alle springende katten dood te zijn en werd ons verteld dat de nieuwe generatie niet kon springen. Haha dat was een enorme deceptie.
Op onze laatste dag bij het meer hebben we een kookcursus gedaan. Was echt super om te doen! We zijn eerst met de man van de kookschool naar de markt geweest waar hij veel vertelde over alle ingrediënten. Daarna 8 (!) gerechten gemaakt, wat super leuk was om te doen en daarna geprobeerd om alles op te eten maar was natuurlijk te veel maar wel heerlijk!
Die avond zijn we met de nachtbus naar Bagan gegaan, Bagan is een soort woestijn met daarin duizenden tempels en daarmee de toeristische trekpleister van Myanmar. We kwamen om 4 uur s nachts aan en zouden pas s middags in onze kamer kunnen dus besloten me maar van een nood een deugd te maken en gelijk naar de zonsopgang te gaan kijken. Toen we weg wilde gaan kwamen we Lotte tegen een Nederlands meisje die ook net aan was gekomen en daar zijn we de drie dagen in Bagan mee opgetrokken. De eerste twee dagen hebben we vooral tempels bekeken en s middags een siësta want het is daar zo heet dat je het s middags echt niet uithoudt. Op de tweede avond had Renske de Italiaanse chef van het hostel (was een heel leuk, gezellig en sociaal hostel) zo ver gekregen om pasta voor ons te koken en aangezien het mijn Brithday diner zou zijn kon hij niet weigeren. Dus hadden we die avond diner met zo'n 15 man. Om 12 uur s avonds was ik jarig en werd ik verrast met ballonnen, bier en een Skypje met het thuisfront en Karen.
De volgende ochtend dacht ik gewoon te gaan ontbijten toen er ineens een enorme stapel kaarten vanuit Nederland voor mijn neus lag, echt een super leuke verassing. Renske heeft voor ons vertrek allemaal verjaardagskaarten verzameld en die meegenomen. Die dag zijn we met zn drieën naar een super chill luxe zwembad geweest waar we lekker konden afkoelen. S avonds hebben we afscheid genomen van Lotte en gingen we weer met de nachtbus naar Yangon waar we zijn begonnen. Vanaf hier vliegen we morgen naar Cambodja.
We zijn nu dus aan het einde gekomen van ons rondje Myanmar, wat een bijzonder land waar in het lijkt alsof je terug gaat in de tijd. Toeristen zijn hier nog schaars waardoor we ook dagen met zn tweeen hebben doorgebracht zonder echt anderen te zien. We gaan het wel een beetje missen maar hebben ook heel veel zin in Cambodja!
Liefs!